O książce: 1960 / „...Terek, ucieknąwszy z górskich wąwozów, długo nie może się uspokoić: głośno się pieni szczeliny, ciągnąc za sobą wielofuntowe głazy. A po górach nie ma już śladu, są dopiero na horyzoncie i kuszą swoim zimnym, prymitywnym pięknem. Gdzieś za nami jest Gruzja, jeszcze dalej Armenia, a za nią Turcja i Persja, z którymi rosyjscy carowie walczyli od czasów starożytnych o Kaukaz. W miejscu, gdzie Terek wypływa z gór na równinę, stoi Władykaukaz i zaczyna się Gruzińska Droga Wojenna. Do ochrony tego świętego źródła w głębi Kaukazu carowie rosyjscy od dawna wykorzystywali piękne i gościnne plemię osetyjskie, które mieszkało w pobliżu, w wąwozach północnego zbocza grzbietu.…».